susuþ tenime týpatým uydu bakýþým koþuþturma oldu sýðamaz oldu içime yürüyen kök meþru bir ilik bulamadým aþkýn düðmesine göðsümde baðrý açýk kaldý gürültüm ah.. mürekkebi kurumuþ gülüþüm
ayný tepeden sokaða atýlan uykuyduk tüm düþleri içimize sýðdýrmýþ Tanrý var oluþ ve boþluklarýmýz arasýnda su bu su, hangi gerçeðin uðultusu
sevmek yetmiyor kuruyan anýlarýn alazýnda mahremiyet ay tutulmasýdýr yüzün sevdiðim, onca karanlýðýn içinde yüzünün yasýný tutar yüzüm
vazgeçme hatýrlamaktan hiç el deðmemiþ karanlýk kovuklarýna dokundurtma bir kilim deseninde sarýl bana anladým eþiði geçemem eþik kor
þakaðýný kemirsem de sesim o incecik o sonsuz yolda dikenlere takýlýyor belki orada beni kimse beklemiyor
çok düþündün, az hissettin neler yaþadýðýmý bilebilseydin keþke belki bir gün hissettiklerime eþlik edersin irileþmeden sýzý, el el tepeyi týrmanýrýz þimdilik sustuklarýmý duy yeter...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.