gülüyordum kandýrýyordum içimin kar yaðýþýný yalnýzlýðýmý, sýfýrlarýn içinden çekip çýkarýyordum insandým, dekoltem kadýn gibi çaresiz uykusuzdum ama hiç korkmuyordum geceden beni öptüðün anýn hafýzasý aydýnlýk kentin mutsuzluðunun kulaðýný çekiyordum beyinlerini taþlýyordum iflah olmaz savaþgenlerin kelepçelenmiþ sýzýlara türkü dinletiyordum beton binalarý kýrlara çeviriyordum kimse görmüyordu, en uzun kavak ben olduðum halde
ne kadar haþarýydým, bekleyerek büyümek yakýþýyordu yýldýzlarla ebeleþiyordum nil kýlýðýna giriyordum, dolunay þaþkýn berrak nü bir akýþ cennetin yolunu biliyordum
yaþlý bir yanardaðdan yuvarlanan harflerin telaþý vardý hüznüme ve tutkuma þiir olmaya gönüllü yanlarýnda bir tutam tuz rüzgârýn öpücüklediði bir mendil
gülüyordum kadehe her uzanýþýmda ellerim umut ediyordu düþlere uçan bir kuþ gibi çocukluðum yanýma ulaþmaya çalýþýyordu ben de ona içimin uçan balonlarý doluþuyordu odaya cývýldanýþým ýssýz yanýmý yenmiþti omuzlarýmý sýzlatan bir zerafetle gülüyordum aðlamak istediðim çok þey vardý baþým dikti yüzüm avuçlarým içinde deðil
gülüyordum irademin vardý bir bildiði ne istersem o oluyordum kandýrýyordum arka bahçemi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.