sen gülüþün kýrmýzý aðzýndaki sevgili ibriþim bir mendil gibi sarýlýrsýn kalbimdeki yaraya ki kabuðunda korku çiçekleri birazdan baþlasýn isterim efsun birazdan çocukluðumdan kalma bir dalgýnlýkla ve birazdan sokaklarda vurulacakken babalar ve oðullar tekmil pusuya yatacak þehir efsaneleri birazdan gri bir duvara yazýlacak bir slogan o benim iþte teyakkuza geçsin diye imanlý çocuklar masmavi gülümsesin diye sokak irkilerek uykusunda tüketip ufuktaki yýpranmýþ hüzünleri dipdiri bir isyanla sabitleyip bakýþlarýmý þarka dönerim yüzümü pejmurde dilim ve deliþmen nazarýmla ey umudun þavkýyan hançeri ey þiirime yaslanan masmavi tebessüm ey direnmenin bahçesi...
çöllerden kuyulara nefretle atýldým ve derin tebessümlerle uzandým sürgünlere zindandan dolan kedere tutkuyla sevdalandým bütün kuytularda hercai bir düþmanlýk varken bilsen ne karanlýk tarihlerden geçti umut ne çok yandý dilim ateþle gül arasýnda þimdi munis bir sevgili gibi kucaklasan beni ve emzirsen dudaklarýnýn etrafýndaki biliþle aþký öðretsen yeniden yeniden sedef kakmalý bir çaký gibi bilesen umudu düþleyerek ayýp þeyleri ve yasaklarý kýrmýzýyý mesela kana bulanmýþ humusu avutsan tekmil çiçeklere vefalý bir mevsim dileyerek filistinde gülüþü esmer çocuklardan aþký ensesi mahcup kýzlardan ve erkeklerden ödünç alarak damýtsan göðe doðru diyarbakýrda yaðmur gibi yaðarak yangýnlarýn yaralarýn üstüne...
bana aþký ezberlet yeniden sevgili kuyular baðlanmýþ taþlar salayým zulmün üstüne yüzümde bir hale gibi gezinsin yusufî düþlerin þavký kalbimde daðlarýn ve ovalarýn kabaran umuduyla çocuklarýn analarýn ve gelinlerin hatta þiirlerin ve þarkýlarýn aðzýyla haykýrayým uzanarak ellerine arý ve duru rüyalar gibi bizimdir bu acý bu umut ve bizimdir bu sevda ne varsa bizimdir sevgili yer ile gök arasýnda bizimdir ey kalbimin kardeþi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Eymen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.