bekliyorum.

yüreðim iyice daraldý yine ;
anne þevkatinin terkettiði sokak çocuklarý’nýn,
umutsuzlugu üzerine örttüðü, bu þehire sýðamýyorum artýk.
yanlýzlýðý anlatmak imkansýz , anlatabilsemde anlayan olurmu bilmiyorum.
neden bozuluyor nefes alýþlarýmýn ritmi ?
ölmek gibi birþey deðil bu hisler. yaþamak gibi hiç deðil.
olmayýþlarýný yorgan yapsam üstüme ýsýnýrmýyým bilmiyorum.
ama parmak uçlarýma kadar üsüdüðümü hissedebiliyorum.
bir sonraki evre ölmekken... ölmeyi bile bereceremiyorum.
bu yollarýn sonu yok !
gidiþlerim... ayný ölüm çölüne fýrlatýyor bedenimi.
yeniden doðsam diyorum, yeniden doðsam, yine sana çýkar yollarým.
yüreðimin buz tutmuþ köþelerinde yokluðunu ýsýtýyorum.
sigaramýn sýcaklýðýný içime sen diye çekiyorum
sen hala gelmemekte direniyormusun ?
çocuk gibi bekliyorum...
sevinç gibi bekliyorum...
umut gibi bekliyorum...
özgürlük gibi bekliyorum...
yaðmur gibi bekliyorum...
son nefes gibi bekliyorum...
ölüm gibi bekliyorum...
sen hala gelmemekte direniyormusun ?
Sosyal Medyada Paylaşın: