Gün yüzü görmemiş hüzünlerim var
Gün yüzü görmemiþ hüzünlerim var
Anamýn teninden tenimi soyan
Ebeymiþ adýmý gülümser koyan
Canýmý bahþeden rabbime ayan
Gün yüzü görmemiþ hüzünlerim var
Dilimin ucundan içime düþen
Nabzýn tekrarýyla durmadan eþen
Gülerken aðlatan derdimi deþen
Gün yüzü görmemiþ, hüzünlerim var
Boynunu zalime eðdirmez ilkem
Gözümün önünde azalýr ülkem
Hangi dertlerimi sallayýp silkem
Gün yüzü görmemiþ hüzünlerim var
Sevgiye adanmýþ edilgen huysam
Þairce sev diyen aklýmý duysam
Yürek izin vermez hangisin saysam
Gün yüzü görmemiþ hüzünlerim var
Dünya’ya gelmeden adanmýþ adým
Gülüp eylenmekte dolmuþ miadým
Hýçkýrýk misali tekrarý kadim
Gün yüzü görmemiþ hüzünlerim var
Aliye UYANIK/ GEBZE
27.01.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.