Ve/ben artık büyüdüm!!

Katran karasý sōzler akýyor bugün lügatýmdan;
Kalemim kýrýlýyor eski gûnlûðûmûn sayfasýnda;
Yazýlmýyor artýk baþ harfin eskisi gibi;

Mevsimler hep çýðýrtkan artýk kulak zarýmda;
Yýrtýyor karanlýðý barut kokulu nefesin...
Ve...
Delik/deþik oluyor duvardaki silüetim...

Keþke annemin bana Küçükken verdiði bilyelerimi kaybetmeseydim..
Onlara bakýp çocukluðumu yuvarlasaydým çizik taþýn içine..
Ve...
Orda kalsaydým büyümekten uzak.
Fakat sýra bendeydi büyüdüm
Ve..
Uzaklaþdým tozlu pantolonumun yýrtýk cebinden..
Susturdum yanýmdan hiç ayýrmadýðým su tabancamýn namlusunu.
Ve..
Kestirdim çok sevdiðim uzun saçlarýmý..

Ben galiba gerçekten büyüdüm.....
Artýk sevmiyorum eskisi gibi gökyüzünde sarhoþ gezen martýlarý
Ýstemiyorum da üstelik onlara el sallamayý.

Ve/ben artýk gerçekten büyüdüm hemde seni unutacak kadar.!


Sosyal Medyada Paylaşın: