Dilim söyleyemiyor
Aklýmýn kaybettiklerini
Çoðul insancýl yalnýzlýklarýmla
Þiþelerin dibine itiyorum
Alkolün eritemediklerini.
Hiç bir deniz almýyor dalgasýna
Ýkindi birikintilerimi...
Sandýn ki;
Pencere önü çiçekleri gibi
Kaderlerimizde bekler her mevsimi
Vaktinden çok önce açtý ruhlarýmýzda
Yaban mersini.
Zaman aç kurtlar gibi yiyip bitirmiþ
Dudaðýmýzýn kenarýnda dolan son kelimeleri
Hala aynalarda arýyorum
Üzerinden defalarca geçip
Kirlettiðim kendimi.
Ve hala hiç bir yaðmur almýyor rüzgarýnana
Ýçimin birikintilerini...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.