SÜRGÜNDEN ŞİİR

Kimsin sen, uzaklardan çaðýran beni
korkular içinde, ses çýkarmadan,
o ürkek ve sessiz rüzgârlara
sessizce adýmý ünleyen?

Kimsin sen, niye baðýrýyorsun,
o uzak seslerde ölen nedir;
kimsin sen, böyle fýsýltýlarla
derimden ayýran kemiklerimi?

Donmuþ bir söz tadý var diþlerimde,
ölmüþ bir korku tadý ölü dilimde,
yüreðimde bir vuruþun sessiz tadý var.

Soðanýn derisi kanda yüzüyor,
denizlerde, kurumuþ bir gözyaþý denizi...
... beni çaðýranlar çoktan gitmiþler.
Sosyal Medyada Paylaşın: