ABDÜLHAMİD'İN AĞZINDAN BİR NUTK-I HÜMÂYUN

Kal’a-i âsâr-ý zulme verdim istihkâm-ý tam
Ettim istibdad ile tarihe ibka-ý nâm

Öyle tarsîn eyledim olsa cihan zir ü zeber
Attýðým üss-i mezâlim haþre dek eyler devam

Ben o cellâdým, vatanda açtýðým her yârenin
Ýltihâbý bir zaman etmez kabul-i iltiyâm

Nerde Cengiz, Engizisyon, nerde Haccac ü Yezid,
Nerde Timur, Hülâgû, nerde ecdâd-ý izâm

Nerdedir Þeddâd ü Nemrûd, nerdedir Ad-u Semûd
Her cihetçe zâlimân-ý dehre ben oldum imâm

Ben ölürsem mülk-ü millet bitmeden volkan gibi
Ka’r-ý lâhdimden tüter eflâka dûd-i intikam!

Ol kadar ezdim þu miskin milleti ki etmesin
Fasl-ý dâvâ eylemek’çün rûz-i mahþerde kýyâm!

Sosyal Medyada Paylaşın: