seni yaþayabilmek için
seninle olmak isterim
hatta seninle ölmek...!
yüreðinde gömülmek belki
törensiz, duasýz dizelerle
kefensiz, çiçeksiz, renksiz
izsiz, sessiz çizgilerle
yontulmamýþ tuvallerde
derin kazýlmýþ tümülüsün
karanlýðý yýrtan güneþinde
ölümsüzlük zamanýnda
aþk olmasa da ruhunda
cehennem sýcaðý ateþinde
çifte kavrulmak isterim
sorgusuz sualsiz, sensiz
ben böyle aþkýn
resmini de çizerim
kaðýtsýz kalemsiz
þiirini de yazarým
kanunsuz kafiyesiz
senli yaþayabilmek için
nedensiz ve sebepsiz
ölmem ben, ölemem sensiz
yýrtarým kefenleri izinsiz
yüreðinde de olsam bensiz
gömülmek istemem törensiz
renksiz, çiçeksiz, sessiz
çizerim gözlerinde güneþi
içerim serabýnda denizi
yazarým sözlerinde tarihi
yaþarým yüreðinde seviyi
ölüm de olsa diðer ucu
örerim senli bu hayatý
dokurum ilmek ilmek
sýcacýk tutarým ellerini
aþklara dokunur gibi
sararým cehenneminde ateþi
cennetini bulurum ölümün
arkasýndayým hep sözümün
söküp atardým bu yüreði
bilmeseydi seni sevmeyi
özlemle örülmeseydi
ilmek ilmek sökerdim
söküp atardým bu hayatý
yüreðimde aþkla ördüðüm
gözlerinde güneþi gördüðüm
baharda senli çizdiðim
maviye boyadýðým zamaný
iþte o zaman;
silip atardým bu zamaný
aþkla çizilmeseydi
senli bir zaman
seni yaþayabilmek için
Güneþin doðuþu gibi...
Serdar Coþkun...