ANNECİM...
ANNECÝM... Doðmadan eza verdim affet caným annecim
Dünya denen mekana sayende geldim annem
Yükün aðýrdý ama sen mutluydun annecim
Yaþamayý seninle baþtan öðrendim annem
Ýlk gördüðüm yüz senin ilk tuttuðum el senin
Ýlk duyduðum ses senin öðrendiðim dil senin
Ýlk içime çektiðim mis kokusu gül senin
Yaþamayý seninle baþtan öðrendim annem
Her teselliyi buldum uyudum kucaðýnda
En güzel anlarýmý yaþadým ocaðýnda
Üþüdüðümde koþtum ýsýndým sýcaðýnda
Yaþamayý seninle baþtan öðrendim annem
Hakkýný helal etsen ödeyemem bilirim
Layýk olamam asla piþmanlýktan ölürüm
Sen çaðýr hiç çekinme sýzlanmadan gelirim
Yaþamayý seninle baþtan öðrendim annem
Bende anne oldumda hala büyümedim ki
Ellere gittim iþte ’’hayýr’’ diyemedim ki
Senden ayrý uzakta günü sayamadým ki
Yaþamayý seninle baþtan öðrendim annem
HATÝCE BOZKURT SARITAÞ...
PAYLAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.