ölüm...

Yüreðinde arta kalan anýlarý besleyenler uyanýktý sadece.

Bazen yüreðime söz geçiremez terk ederdim uykuyu....

Böyle bir geceydi yine,

Uykunun kollarýndaydý þehir.



Adýmlarým aldýðým her nefes kadar yorgundu....

Zamanýn hýzýna ayak uydurayým derken kaybolmuþum karanlýkta.

Gidiyorum mevsimler kadar yorgun ve üzgün býraktým artýk her þeyi gönlüme.



Yaðmur yaðýyordu gökyüzünden

hasretim kadar yanan çocukluðumun kapladýðý yüreðime.

Karmakarýþýk duygularda bulmuþtum kendimi...



O çekirdeklerin içinden çýkanlarýn süt mü yoðurt mu

olduðunu doðru bilseydik eðer gerçekleþecekti tüm dileklerimiz.

Çaðlalarýn içinden çýkardý olmamýþ çekirdek.

Birbirimize süt mü yoðurt mu der sýkardýk.

Çýkan sývý fýþkýrýrsa süt, fýþkýrmazsa yoðurttu.

O zaman bilmezdik yoðurdunda sütten yapýldýðýný

Ama, her defasýnda bilemezdik.



Sonra bir ara ayakkabýlarýn topuðunu kýrmadan

yürüyebilseydik eðer gerçekleþecekti dileklerimiz

Bu yüzden annemin ayakkabýlarýnýn topuðunu az kýrmadým.



Az koþmadýk altýndan geçebilmek için gökkuþaðýnýn,

Sonra ögrendik ki altýndan geçen kýzlar erkek ,

erkeklerinde kýz olduðunu.

Ne gerek vardý erkek olmaya

Hem de büyük kabarýk etekler giymemize az kalmýþken.



"Uç uç böceðim/annem sana/ Terlik papuç alacak/Dileklerimi gerçekleþtir"

Derdik elimizdeki uður böceklerine.



Ne yaptýysak gerçekleþmekdi dileklerimiz

Buyüzden hiç itiraz etmedik bizleri kandýrarak

çocukluðumuza yapýlan haksýzlýða.



Þimdi ise böyle anlarda hayatýmýn bir an önce sona ermesini

"ARTIK BÝTSÝN" bu iþkence.

Mutluluk oyunu oynuyorum çevremdekilere.



Bilmeden her þeyimi nasýl yitirmiþim

Dileklerimi, çocukluðumu, mutluluðumu...

Artýk gözlerimden akan yaðmur damlalarý ýslatmýyor yanaklarýmý.

Meðer kendimi terk etmiþim ben ama,

bunun farkýda deðilim.

Her þeye raðmen hayat devam ediyordu.

Ben ise komþunun balkonuna kaçmýþ topu

Boynu bükük karþý kaldýrýmda durup bekler gibi bekliyorum karanlýkta.



Zamanla herkes, her þey deðiþtide ya...

Yüreðim?.. O da deðiþmiþ miydi acaba?..

Zordu.Kalbe karþý koymak ya da bunu gerçekten istemekti..



Yüreðim bir çocuktu sanki, her þeye inanan, her þeye safça kanan

Her þey kapkaranlýk bir çýkmazdý.

Gecelerimin karanlýðý yetmezmiþ gibi

Artýk gündüzlerimde kararmýþtý.

Ömrüm güneþin doðmasýný beklemekle mi geçecekti hep?..



Galiba ben seçmiþtim geceyi, karanlýðý...



Neden peki, neden ?..

O kadar rengarenk ýþýklý günler varken ...

Neden karanlýk?..



Üþüyorum, korkuyorum, kayboluyorum bu karanlýkta artýk.

Daha yaþayacaðým çok þey varken pes etmiþtim hayattan.

Yýllarýn içimde býraktýklarý neydi ki?..



Bir çok þeye veda etme zamaný gelmiþti çoktan belkide.

Ölüm her an kapýmýzdayken biz bunu hiç umursamadýk.

Her ayrýlýðý ölümmüþ gibi sanýp bir bitiþi hazýrladýk kendimize.



Bunlarýn hepsi bizi gerçek hayatýn nasýlda

Baþtan çýkardýðý cilveli oyunlarýydý..

Sosyal Medyada Paylaşın: