yalýn ayak bir fahiþeye yürüyordu kirli sokakta küfrediyordu itlere aþký kýçýnda yaþayan itlere itlere itlere sokaklarda çýnlýyordu bu ses duydun mu tanrým kan içindeydi yüzü gördün mü aðlýyordu kadýn aðlýyordu tövbe ediyordu aþka soluyordu fesleðenler dört bir yanýnda ruhsuz cesetler eros’umu öldürmeliydi ilk önce
satýlýk tene köle olanlar ucuz olduklarýný bilmiyorlardý her insanýn içinde bir fahiþe nefes alýyordu sýrtýnda týrnak izi dudaðýnda uçuk dilinde kan ve bu kandan alýyordu gücünü yarasýný yalayan bir hayvan gibi
kadýn yalýnayak yürüyordu aðzýnda küfür dilinde kan acýyan gözlerle bakanlara, acýyordu kim acýnacak haldeydi sahi kim
bir fahiþe sonbaharda sokaklarý süpürüyordu yaþlý otel odasýnda ölümüne intihar süsü veriyordu ayaklarý çýplak yüzü kanlý dilinde tövbe meleklerle dans edip kendi tabutunu taþýyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan deniz kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.