Rüzgâr, azizler sofrasýna sürüklerken yapraklarý Çýnarýn gölgesinde bulmuþlar beni. Kâhinler sýra dýþý mektuplar yazarken tanrýlara, Güneþ ýþýnlarýný avuçlayan kutsal bir el dokundu saçlarýma.
Titreyen ýþýðýn bakýþýnda Öpücükler, aþklar ve zamanlar Kendi yasalarýný çiðneyerek, götürdüler bizi gün batýmýna. Tanýmadýðým suretin o muhteþem gözlerinde bir halk ezgisi, Hintli, Afrikalý ve nice ezilenlerin çocuklarýný Mutluluk kitabýnýn ilk sayfasýna çaðýrdý. Þimdi, çýnar’ýn gölgesinde yatan ölüler _ kaç insan bunu okudu dersiniz? Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.