Ortak edemeðimsin kimselere. Ve ikinci bir varlýðý katlanamamama sebepsin.
Doðarken var olan sevginin. Ölüme kadarki tek sahibisin, sen; ölümden korkmamýn tek sebebisin.
Hiç bir hastalýk baskýn deðil senin yokluðuna Ve hiç bir ilaç deva deðil, yokluðunda düþtüðüm gam’a
Kara kýþ, bahar olur çiçek açar sen gülünce yüzüme. Sen mevsimlerin de þahýsýn, her mevsim açarsýn gül niyetine.
Þükür, þükür üstüne olsada, azdýr Mevlama. Sen; benim hamd^ýmýn can damarýsýn.
Vallahi nefes almak zor gelir, seni üzgün görse gözüm. Sen; bana bahþedilen caný, hiçlere saydýðýmsýn.
Yakub^un Yusuf^una yandýðý gibi, Ýbrahim’in, Ýsmail’i sevdiði gibi. Ananýn evladýna ak sütü gibi, Sen; Allah için sevdiðimsin, Rabbimin içime nakþettiðisin, Ol deyince oluverensin kalbimde. Ve Öl denilince ölecek olan bedenimin, Ayrýlmak istemediði ruhusun, nurlar içinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.