Yaðmasýn kar taneleri sensizliðime Bu defa üþüyen bedenim deðil ruhum Sorgusuz sualsiz terkediþinden sonra Her çaresizlikte eridi bedenim Kalbime ulaþmasýnlar diye ördügüm duvarlar Bir bir üzerime yýkýldý O günden beri içime yaðar kar taneleri Benden vazgeçtigin günden beri Kimse sen gibi güldürmedi yüzümü Düþlerimi kâbuslar esir aldý Her fýrtýnada biraz daha koptun içimden Kanayan yaralarým bir türlü dikiþ tutmadý Her adýný andýðýmda bir kez daha lanet ettim seni kýrdýðýma, Býrakýp gittin ya beni Sen kadar kimse acýtmadý beni Anladým ki sendin kýrýk kalbimin sahibi Ömrümü vermeye hazýrdým senin için görmedin Seninle ayný dünyada yaþadýðýmý bilmek, Günden güne eriyip biten bedenime tek tesellim oldu Yok olup gideceðimi bile bile Bir kar tanesi olup düþtüm tenine Sende kalmak ümidiyle...
Hüzün_lü Sosyal Medyada Paylaşın:
buğlem54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.