ömrümüzce yalnýz kaldýk, savrulduk ben ve o,durup bir noktada verdik molamýzý aldýk nefesimizi sonra yine devam ettik yalnýzlýðýmýzda hep 3 kiþiydik bazen 4 bazen 5 ama hiç geçmedi yalnýzlýðýmýz bir elin parmak sayýsýný derin muhabbetlerimiz olurdu yalnýzlýðýmýzda ne ben onun sesini duyardým ne de o benimkini heyecanlanýrdýk sonra tekrar durulurduk biraz uykuyla ölüme misafir olurduk yalnýzlýðýmýz geçiciydi bir sen geldin ki benden ondan ne kaldý ne bitti yalnýzlýðýmýz nereye gitti bilemedik þaþkýnlýk diz boyu þaþkýnlýk her yerde þaþkýnlýk hep bizimleydi biz hep 3 kiþiydik bazen 4 bazen 5 ama hiç vurmamýþtý gecelerimize ay ýþýðý bukadar derin ve hiç olmamýþtý mutluluk içimizde yerin ben,yalnýzlýðým ve kalbim biz hep 3 kiþiydik bazen nefesimle 4 bazen umutlarýmla 5 sonra öyle birþey oldukki kala kala 1 kaldý bütün herþey ona baðlandý sen geldin ben bittim,kalbim bitti,yalnýzlýðým gitti nefesim kesildi umutlarým þaþkýnlýkla gizlendi bir sen geldin öyle bir sen ki beni benden ettin kalbimi delirttin yalnýzlýðýmý çiðnedin ezdin hoþ geldin.
özdem palavan
Sosyal Medyada Paylaşın:
özpa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.