Sevgili; fazla uzatma git artýk gideceksen Zaman bilinmeyene dönmeden
Ay’ýn on dördününü kaçýrmadan
Her gece baþka yataklarda býraktýðýn Teninin kokusunu bürün de git
Ýhanetle temizlenmiyor Ölene dek yýkasak bir parça ben çýkar belki Biri ruhunu geri versin Bir tek ben kalýrým baki
(Paralandýk Ýstanbul gibi)
Aldatmadan yorgun düþen bedenin Söven sadece dilin, (yýlaný deliðinden çýkartmadan) Ve býrakmaz acýtmadan Ne halin varsa gösterir sana aynalar
Anlatma, yorma kendini Nasýl olsa konuþur ruhun, bana gelmeden döker yaralarýný Þimdi mutlu sonlar bile buz gibi yalnýzlýklar Güvensen veya salýversen boynuna dolanýrlar
Isýnamazsýn
Bana ait duran gitmek, bugün hayalim Kadehte býraktýðým ruj izim Sen gelmeden silinir bilirim
Sevgili; uzatma
Ne aþklar ne mutlu sonlar Hepsi buz gibi yalnýzlýklar
Sosyal Medyada Paylaşın:
İklim KONUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.