Yanlýzlýðýn buram buram koktuðu saatler bunlar. Aldým elime kaðýdýmý kalemimi, Sensizliði yazýyorum yine.. Artýk eskisi kadar umursamýyorum seni, Sanýrým hazmediyorum baþkalarýyla olmaný. Seninle doðmadým ki seninle öleyim.. Bazen acýyor içim yalan söyleyemem. Özlüyorum seni, Yokluðun zor, Yokluðun soðuk.. Özlem kemiriyor içimi, Ama susmak zorundayým... Hatýrlýyor musun ? Meleðindim ?! Senin meleðin, yanlýzca senin.. Hani hayatýný düzeltmiþtim ? Hani beni hiç býrakmayacaktýn ? Ne olursa olsun kalacaktýn ? Sözlerin vardý ya bana, Omzunda aðlayacaktým.. Yeniden omzuna koyabilecektim kafamý. Gözlerine bakacaktým ? Meleðindim lan senin meleðin ! Kanatlarýmý kýrdýn.. Týpký kalbim gibi.. Neredesin be ‘Ela Gözlüm’ ? Çok özlüyorum seni.. Yokluðuna alýþtým dedim ya ? Yalandý iþte yalan. Olmuyor lan sensiz, Senin ilgisizliðin yokken bile boþum.. Yapamýyorum iþte dayanamýyorum. Ama gelme istemiyorum. Gideceksin yine belli bir þey . Bana gitmek için geldin deðil mi. Sana en baðlandýðým anda býrakmak için, Gözlerinde cenneti gördüðüm için, Sana kalbimin tek kýrýlmayan yerini açtýðým için, Býrakýp gittin deðil mi ? Artýk sakýn sakýn dönme lan ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çisem Uygur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.