MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kızıma Mektup
pastav

Kızıma Mektup



Çalýnan babalarýn kýzlarýna…


gidiþi erken bir babanýn çalýnmýþ yüreðinden sýzan öðütler bunlar yavrum
unutma babaný en kara günlerde bile, hatýrla umut için var olaný
çünkü ben ölüme beþ kala bile seni hatýrladým yavrum
ellerimin topraða ektiði son fide say, daraðacýnda ince yaðlý bir urganda,
çiseleyen gökyüzüne dikilmiþ gözlerimle, rüzgar estikçe savrulan bedenimi.
öyle sessiz öldüm sanma sakýn, bu yürek yine gümbürdeyerek gitti…
ellerimi unutma yavrum, arkadan baðlý olmasaydýlar eðer
bir zafer kuþu yapardým sana onlardan, gelir konardý göðsüne

onlar hep korkmuþlardýr göðüs kafesimizi sallayan gümbürtüden
kabus olmuþtur son gülüþlerimiz onlara…
güneþ gülüþlü kýzým benim, ne çok korkuttun dünyayý kahkahanla
düþüne çizdim ben ellerimi mavi upuzun bir tarlada, özgür bir uçurtma gibi
sýmsýký tut onlarý, tut ki dirensin rüzgara, baþý dik yükselsin
hiçbir þeyden saklanma yavrum, saklambaç oynamýyorsan eðer
salýncaklar üzerinde, çýðlýk çýðlýða bir sevinç gibi yaþa hayatý
sevgi büyüt yarýnlara, dostluk büyüt, kavga büyüt, umut büyüt
en sarsýlmaz surlara çiçek ek umutla, inançla sula onu yavrum
gör bak nasýl yýkýlacak taþlar…

yýlma, ömür kat yarýnlara kýzým yüzünü görmediðin uzak insanlar için
nazlý bir türkü gibi büyüt çocuklarýný, baþkalarýn yavrularý için endiþelen
ne güzeldir’ insanýn insana yanmasý’…
unutma sözlerimi, hatýralarýný yakma, sarýl dostlarýna sýmsýcak bir battaniye gibi
ellerinden tut insanlarýn, son lokmaný bile paylaþ ve sev alabildiðine yüreðinin
aþk birden girer yüreðine insanýn, korkma mayasýdýr birazda kavganýn
demle koyulaþtýr rengini, olgun meyveler gibi sun sevgiliye sevgini
yürü doðru bildiðine, inatla asýl hayata, sert adýmlarla yürü…

mezarýma ilk çiçeðini býraktýðýn gün anla, hayatýn eksikliði kapatýlsýn diyedir eksikliðim
hayatýnda býraktýðým bütün eksiklikler için üzülme
ve daha coþkulu ol o büyük günde, yüksek sesle haykýr diyetini
çünkü ben…
bir tek gülüþünü bile söylemedim onlara, saklýmda götürdüm
gözbebeklerinde dünyayla bir küçük kýz yüzünü
ne yazýk ki bizim çok sýrrýmýz olmadý yavrum, yalnýz iki tane.
biri gizlime aldýðým seni ölüme beþ kala, diðeri de…
saklambaç oynarken
en güvenilir yerin perdenin arkasýnda, seni ele veren arkadaþýn deðildi,
o masumdur, o affedilmez suçlu
ayaklarýndý!



senden çaldýklarým için özür dilemiyorum yavrum
bir halk ödünç aldý beni senden, gelince o güneþli güne
haykýran türkülerle, inançlý adýmlarla gelince
kucaklaþýnca insanlar, bitince savaþ, yitince zulüm
herkesin evine sýcak ekmek ve umut gelince çiçekli bahçeler gibi
emektar elleriyle geri verirler sana beni
hoþça kal yavrum…

Kubilay Yýldýz

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.