Yokluðunun ertesiydi Yaðmura hazýrlýksýz sana derin bir deryada yakalanmýþtým .
Düþündüm...
Her insanýn içinde bir deniz varmýþ Bu yüzdenmiþ göz yaþlarýmýzýn dudaklarýmýzda býraktýðý tuzlu tat Tenimdeki iyot kokusu
Deniz kýzým... Bu yüzden seni hep sahil kenarýnda arayýþým Ayyaþlýðým. Bu yüzden her seferinde kendime kendimden kaçýþým.
Kýyýya vurdum deniz kýzý Kurudu göz pýnarlarým.
Gözden çýkarýlmýþ bu sevda Tanrým. Gelen gitmiyor mu zaten günün birinde. Doldur içelim ... Göz yaþlarýmdaki deniz kýzýna içelim Tanrým . O’ na içelim...
Böylelikle hatýrlarým gidiþini Yýkýlýr umutlarým sevmelere Çok seversem aðlarým ben ...
Tanrým! Ses kesilir. Nefes diner. Gün biter. Ölür deniz kýzý... COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
GoTh Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.