gün aðarýrken sessizce,
güneþ sesleniyor tepe uçlarýndan
dokunsam yanacak ellerim
tutuþacak yüreðimdeki iki sevgi kümesi
harlanacak umuda karþý gün
kimse görmeyecek bendeki beni
hiç durmadan
zamanlý,zamansýz çengel atacak ruhum uzaklara
niyetli hasretlerin aðlayan yüzünde
yeni bir umut soluðu doðacak kývýlcýmlarda
bende saçlarýyým güneþin
hilafsýz gölgeler eþliðinde kalbimin çekirdeði
nefesimi daraltýyor hayatýn gözbebekleri
hisli pervalar dökülürken alnýmdan
susuyorum
örgüleniyor gün
kalýpsýz bedenlerin gizlerinde
boyutsuz vakitler
gölge dramlarýnda
kimse görmeyecek bendeki beni
birde düþümden düþtüm þimdi
.....