Bir çocukluðumuz olmadý bizim, gözümüzü açtýðýmýzdan beri kavgalýyýz hayatla! Savaþýmýz ekmek kavgamýz ekmek bizim... Zor uyanmak sabahlarý sýrta sandýk ele fýrça. Korkmuyorum sarkýtlardan ayazlar aðzýmýn buharýnda biter... siyah bir güne merhaba.Postallar elimde parlasýn yüzü düþmesin amcalarýn güne merhaba... Vitrinlerde "mavi önlük" içimde ayný burukluk silgi kokmuyorum iþte okullu çocuklar gibi zaptiyeler döðmüþ gece,mor güllere benzer yaram açmýþ anne bak omuzumda! Kokla zulüm kokuyorum...Dirayetsiz demesinler iþte acý iþte oðlun iþkencede gülüyorum...iþkencede gülüyorum... Ne saatim ne vardiyam var, götürü almýþým hayatý. Adam olmaz deme anne, iþte hayat iþte oðlun baþý dimdik yürüyorum...baþý dimdik yürüyorum... Akþam babamda bi surat, hasta deyip geçiyorum ciðer yarasýdýr zira kuruþlarý avucuna saysam ne çare!... Yaralarým belki korkum hep bu. Aðýrýna gider belkim bu küçük ellerden para almak... Küçük meleðin aðlamýþ gün boyu, yüzü kir toz içinde altý ýslak, ayaðý çýplak, kapýdan kendini sokaða atmýþ anne diye! Ölecek zaman mýydý anne? Bizi böyle býrakýp gidecek zaman mýydý? Günlerin güneþi düþmüþ al avucuna koy yüzüme içim ýþýsýn! Yüreðim soðumuþ, uzat elini uçurum kenarý hayatýma... Ellerimin rengi deðiþmiyor anne simsiyah!... Kaderime benziyor sandýðýmýn rengi simsiyah anne simsiyah... Sen inandýrdýn güzel günlerin geleceðine. O günler nedense hiç gelmiyor anne!... Güneþ bizim için acý doðuyor her sabaha. O dediðin günlerin inancýyla yinede umudum var az biraz hayatta, umut fakirin ekmeði ya soðanla arkadaþ etmiþiz onu çoðu günümüz onla tevennüs... Zaman acýlarý dizginlemekten aciz. Býraktýðýn boþluk hep acýyor. Hayalin yastýðýmla arkadaþ, hayalin kirpiklerimi öpen gözyaþlarým gibi gözümde. Her gece yanaðýmdan öpüp gidiyorsun anne!... Memed’in altýsýndan gün almýþ, okusun isterimde olmuyor iþte bir günü öbürüne atmaya gücüm yetmezken. Babam telden araba yapmýþ kalem defter isterim illa demiþ akranlarýna özenip. Ondada bir mavi önlük sevdasý ki yüreðimin içine iþler ne hal ne güç yetiyor... Geceleri elde mendil, bir ekmekte ordan belki deyip geziyorum kaçtýr. Kahvelerde yaþ sýnýrý zaptiyeler yine bana! Oyy ordan vurma taze yaram burdan vurma þiþer babam kaçabilsem kaçýyorum iþte... Karanlýk sokaklarda köpek sesi, içimde korku içimde panik. Çaresizlik bilir mi ? çalacaðým kapýlar...göklere dayanan binalar... Hayat üstüme üstüme geliyor anne. Sesim kýrýk sesim boðuk hýçkýrýklarým içime. Hayat üstüme üstüme geliyor anne!... Bu sancýlar ki asil yüzünde biten. Bu acýlar ki sýcak göðsünde dinen. Aþmýþ geçmiþ naçar gövdemi katran gecelerde haykýrsam sesim döner döner yine bana. Hayat üstüme üstüme geliyor anne... Babamýn ilaçlarý bitmiþ meleðinýn çoraplarý yok memed’in desem pabucu delik yine yetmedim iþte, kalkta yüzüme tükür be anne!... De yinede ne desem; Vitrinde bir mavi önlük içime sancýlar düþer. Silgi kokmuyorum iþte okullu çocuklar gibi. Zaptiyeler döðmüþ gece, mor güllere benzer yaram açmýþ anne bak omuzumda kokla zulüm kokuyorum... Dirayetsiz deme anne! iþte hayat iþte oðlun iþkencede gülüyorum!...8-10.ocak. 2009 (5 yaþýndaki boyacý arkadaþým Musa’ya...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lodoš Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.