Ben hep kaybetme korkusuyla sevdim herþeyi Yalýn ayak geçtim hüzünler ormanýndan Ayaðýma batan dikenlere aldýrmadan aradým Ve buldum ve kaybettim...
Þimdi seni içime mühürleme isteðim o yüzden Bitmek üzere olan bir romanýn son sayfasýyým Gün batýmýnda akþam kýzýllýðýyým Gözlerine bakýnca anlýyorum Daha umut olduðunu Tutunca ellerini inanýyorum artýk Kendime kaybettiklerime
Ah caným benim yüreðim Sesim sessizliðim sen benim ana dilim Yurdum yalnýzlýðým Sana bahardan elbiseler biçmeliyim Kucak dolusu çiçekler içinde Hangi yana dönsen mavi sarý yeþil olmalý Gök kuþaðým benim Yaðmurda toprak kokusu Yaprakta çiy damlasýsýn ..
Ben hep kaybettim iþte Hep uzaktan sevdim Ýçime dikenli teller sardým Severken bile yalancý Dokunurken yabancýydým Seni buldum ortasýnda hayatýn Çölde su Denizde karaydýn Herþeydin Sana bir isim lazýmdý Bende sevgi dedim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Ballı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.