Adýmý unuturken,
Adýný unutamadýðým.
Týrnaklarýmýn arasýna sýkýþtýrdýðým anýlar,
Beni hiç býrakmasýn diye emzirdiðim acýlar,
Herkesten sakladýðým bir yürek ki,
Hüzne baðýmlý,
Yüzüne aðlayan þiirlerim.
Özleminle dökülen saçlarýmdan yazdýðým adýn,
Adýmý unuturken,
Aslýnda adýný hiç unutmadýðým…
Aðrý kesicilerin kutularýna hapsettiðim kahkahalarým,
Kibrit kutusu büyüklüðünde keder,
Kilo kaybý garantili.
Ha birde giderken kokusunu unuttuðun ellerin,
Avuçlarýmda ki terle,
Beni terkedip giden.
Sindirilemeyen öfkelerim,
Vedalarýn ardýndaki hazýmsýzlýðým.
Ve yüzün,
Hala yüzüme akan…
Suskunluðun konuþtuðu tek þey aþkken,
Þaþkýnlýðým aþkýn sol döþünde yumruk,
Yutkunamadýðým.
Düðüm gözlerin,
Anahtarýný gözlerimde hiç bulamadýðým.
Yorgunum diyorsun,
Yutmak zorunda kaldýðýmýz her kelime birer kambur.
Susuyorsak;
Yükümüz çok aðýr.
Bir beden ötesinde yýlgýnlýðýn,
Bir beden ötemde tenin.
Suskun,
Susamýþ…
Ne çok þey anlatýyor gözler,
Sözler ne kadar gereksiz artýk.
Tut bir þarký içinden,
At kucaðýma.
Nereye gidersen git,
Notalar duracak yaralarýmda.
Ve sus…
Git nereye istiyorsan,
Aþk kaçtýkça sonsuz…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.