GÖÇ

Kimselere söylemiyorum bu bir göç
bir aðaç gövdesine sarýyorum sesini
kýrýlan dalýn yankýsýna sýkýþan
acý tütün tabakasý oluyor solgunluðun

çocuklarý sayýyorum
bir sokak arasý

çocuk oluyorum

elini uzatan eski konukluk
çekmecemde duruyor
býraktýðý gümüþ saatinde duran gülüþüyle
kokusu siniyor yüzünün gül yapraðýna
düþüyorum.

hangi kapýdan çýksam yaðmur sonrasý
yorgunluðunu alýyorum bir kadýnýn yasak teninde

sabah bölünse içime bütün orman
akþam dokunsa aþk

kimselere açmýyorum sýrlarýmý
taþ kaldýrýmlara yüklüyorum aðrýlarýný
bir kentin uðultusunda yükselen
göç isyaný oluyor yurtsuzluðun

çocuklarý seviyorum
bir sokak arasý

çocuk oluyorum

yoklukla büyüyen çocukluðum
yanýmda duruyor
býraktýðý derin sözcüklerin içtenliðiyle
sýzýsý duruyor gidiþinin kapý kilidimde
üþüyorum

hangi kapýdan girsem deniz öncesi
yorgunluðumu veriyorum bir þiire alýn teriyle

gece dökülse içime bütün yalnýzlýk
akþam dokunsa aþk


SÝNAN GÖZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: