BEYAZ KRİZANTEM

Þimdi bir romandan kaçmýþ karanfilsin
Saklanmýþ kendi gölgesine ýslak ve läl
Yaðmur su içerken serçe aðzýnda
Gel düþlerime her gece bende kal



Bende kal ve gitme olurmu
Sana bir oda dolusu Ay ve yakamoz
Gece sonrasý yaðmurla seviþen rüzgar
Duldasýz çýðlýk aþkýn mor dehlizinde
Söz her gülüþüne iki köz, bir nar



Masamda unut yüzünü, mum beyazý
Kapansýn üstümüze gri öpüþler
Þarkýlarýn rüzgarýyla söndür yýldýzlarý


Ýki gümüþ güvercin konsun kirpiklerine
Çýk balkona bak, tuna’nýn geçtiði yöne
Dinle, ince bir ezgiyim özlemi Temmuz
Kuzeye dön yüzünü gülümse
Ren’in eðilip bükülen yeþiline


Dönüp dönüp bana gel
Ben aþkýn son türbesiyim
kendi içine akan su sesinde


Bütün acýlarý süpür bir sabah
Bilmenin ve olmanýn sonsuz nüvesi


Bende yaðmur,sende gök kuþaðý
Dokun prizmalarýna güneþin yedi renk
Þavkýna tutunalým iklimsiz bir þiirde
Git uyu sonra elimde yüzün
Ýki replik bir düþün...


Mor gülüþlü iki günce
Akarken gözlerinde hüzün


Çiçekli bir ayaklanma firarýnda ben
Adýnýn her harfinde içime dökülen
Kurþun aþk,sen tetik,ben namlu
Bir þiirin gamzesinde Ateþ
Su’ bir Þairin öznesinde
Çekincesiz kucaklaþýp ölen...









C_Ç





Sosyal Medyada Paylaşın: