Ayak sesinin,
Yaþam gücümü bastýrmasýnýn
Nedeni aktý gözlerimden
Ütüsüz çarþaflara.
Sen;
Çoðul kiþilikli yalnýzlýðýna sarýlýp uyurken,
Ben,
Kimsesizliðin sahte cesaretini
Soyunup üzerimden,
Gizliyordum dolaplara...
Yokluðunu gece bir þýrýnga ile
Çekmiþti damarýna
Ve ben sensizliði öðretiyordum
Yastýðýma, yorganýma hala...
Ýçtiðim kahvenin kokusu küstü keyfime önce,
Güneþ söktü salýncaðýný odalarýmdan
Sigaralarým içti gözlerimde ki nemi
Kokun bir alay taburu edasýyla
Geçti sokaklarýmdan...
Filmin devamý gelecek zannederken
Ekranda beliriveren
‘Son’ yazýsý gibi ömrüm...
Bilmem daha kaçýncý mumun dileðini
Sana adar?
Ah be deðerlim;
Gitmelerin,
Kalmalarýmý acýtacak kadar !
Dip not : Bilmezsin ki, her arsýz gidiþ aklýný yitiriþtir ...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.