Þehrin kenar sokaklarýnda yaldýz cepkenli çocuklar görürdüm Sýrmalý baþlýklarý kapatamazdý çýplak ayaklarýný Masmavi gülümsemeleri can verirdi hayata Yollar imrenerek beklerlerdi geçecekleri saatleri
Ceplerinde hayatý taþýrlardý küçücük avuçlarýna sýðdýrarak Kýrýlýr endiþesini ben onlarda görmüþümdür daima Peþlerinde sürüklenen rüzgâr bile uysallaþýrdý Kir içinde kalmýþ ipeksi tenlerine deðince Yaðmur görünce onlarýn yürüdüðünü Sýkardý kristal bedenini acý vermemek için Bütün tabiat titrerdi üstlerine, bütün yýldýzlar yollarýný Aydýnlatmak için çalýþýrdý, Hepsi bir þiir, hepsi bir hikâyeydi, hepsi satýrlar arasýna Gizlenmiþ birer hayattý Hepsi de bilirdi ki Onlar þairin iki dudaðý arasýndan çýkmýþ Kendi mahrem hayatýnýn birer parçalarýydý.
Ahmet Konukseven
Sosyal Medyada Paylaşın:
karamanbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.