Zifiri karanlýktayým þimdi. Senden ayrýldýðýmdan beri, Kalbim atmaz oldu. Biliyorum, çok uzaktasýn…
Gözümü kapatýp seni yanýmda, Kollarýmda hayal etmek istiyorum, Ama olmuyor… Her içime çekiþimde baþýmý döndüren, Tiryakilik yapan kokunu alamýyorum. Gözlerine baktýðýmda, Ýçimde hareketlenen o tuhaf þey, Sen bu kadar uzaðýmdayken hareketlenmiyor. Ne ellerim birbirine dolanýyor, Ne de ruhum güvende olduðunu hissediyor.
Belki kavuþuruz arzusu ile, Açýyorum pencereyi sonuna kadar. Ve umutsuz bekleyiþ baþlýyor; Islak, iri siyah gözlerimin nem kokan havasýyla…
Esen rüzgarýn çýðlýklarýný dinliyorum çaresiz. Bir þeyler fýsýldýyor bana. Sanýrým oda isyan ediyor sana, Benden bu kadar uzak olmana..
Senden ayrýldýðýmdan beri, Her nefes haram bana. Aldýðým her nefes, Bir hançer gibi saplanýyor boðazýma...
Nice ayrýlýklar yaþadýk seninle. Ama yokluðun hiç bu kadar acýtmamýþtý canýmý. Acýyý hücrelerimde hiç bu kadar derinden hissetmemiþtim. Belki de hiç gelmeyeceðini kabullenmeliyim. Belki de artýk toprak kokunu içime çekmeliyim...
BsraK Sosyal Medyada Paylaşın:
BsraK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.