Bir sonbahar akþamýydý Gökyüzüne baktým Belki bana gülümseyen bir yýldýz görürüm diye. . . O gün; Ya yýldýzlar parlaklýðýný kaybetmekteydi Ya da bana inat saklanmaktalardý gökyüzünde!
Peki ya caddeler Caddeler neden ýssýzdý? Neden kimse yoktu? Ve neden ara sokaklardaki insanlarda koþuþturmaktaydý? Yoktu bu sorularýn cevabý. . .
Meðer ayrýlýk korkusu söndürmüþ yýldýzlarýn sevdasýný Meðer insanlar sevdiklerine koþarmýþ ayrýlmayalým diye Kavuþtuklarýnda ise bir yýldýz tutarlarmýþ gökyüzünden Ve ardýndan bir dilek, ayrýlmayalým diye. . .
Herkesi bürümüþ bu ayrýlýk korkusu Yýldýzlarda saklanmaktalarmýþ ya gökyüzünde Meðer insanlar o kadar çok ayrýlýk dilekleri tutuyormuþ ki Söndürmüþ parlaklýðýný yýldýzlarýn!
Ama böylelikle herkesin anlamlý bir yýldýzý daha olmuþ. . .
Peki ya benim yýldýzým! Benim yýldýzým niye sönük ve saklanmakta bulutlarýn arkasýna? Yoksa yoksa biliyor mu? Her an yanýndayken Nedense senden daha da uzak olduðumu. . . ! Sosyal Medyada Paylaşın:
sevda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.