Ben Zabýta Naim Anam hep “Müderris” diye çaðýrýrdý beni… Aslýnda babamýn dedesiymiþ asýl müderris olan Yoksa müderrislik nere, Zabýta Naim kim… Partinin ayak takýmýndanmýþ rahmetli babam Hem sözünü dinlermiþ ekâbirin Hem cesurmuþ… “Vur” dediler mi vurur “Otur” dediler mi otururmuþ… Ben bilmem babamý Yetmiþ yedide bir parti mitinginde Tek kurþunla öldürüldüðünde Anam bana gebeymiþ…
Çabucak geçti yýllar… Askerden terhis olduðum sene “Olmaz” dedimse de Kardeþinin kýzýyla baþ göz ediverdi anam… Yaþým yirmi sekiz oldu, ben iþsizdim Beceriksizin de biriydim üstelik Hiçbir iþ gelmezdi elimden… Bir gün Babamýn partisinden Belediye meclis üyesi Dolaþýk Veysi Anama haber salýp: “Naim beni bir görsün” demiþ. Gittim “Seni belediyeye aldýracaðým, hazýrlan.” Demesinin üstünden tam on yedi yýl geçti Dile kolay... O gün bu gündür koþtururum Ne iþ yaptýðým belli deðil… Her seçimde baþkan da meclis de yenilenir Bana da bir yeni iþ gösterilir Vallahi býktým Gün olur çöpte çalýþýrým Gün olur itfaiyede… Ama hep içimde bir ukdedir zabýta olmak Bayýlýrým onlarýn þapkasýna, kravatýna, lâcivert gömleðine... Yapmayacaklarýný da bilirim ya Umut dünyasý iþte…
Ýki ay önce Hayalim gerçek oldu, evet Yerel seçimlerde en yüksek oyu Babamýn partisi almýþ, hayret!.. Baþkan olacak adam da örgütten arkadaþýymýþ rahmetlinin Öyle dediler Beni de tebrik edip baþarýlar dilediler… Ben parti falan bilmem ki Ömrümde bir kez olsun oy atmaya bile gitmemiþim Yeni baþkanýmýz Deli Durmuþ Mazbatayý aldýðý gün masaya yumruðu vurmuþ Yanýndakiler anlattýlar: “Naim zabýta olacak” diye tutturmuþ. “Yapamaz” falan dedilerse de meclis üyeleri Dinlememiþ : “Babasý yiðit adamdý, üstümüzde hakký var” demiþ… Çaðýrdý yanýna beni bir gün Önce bir kahkaha attý gevrek gevrek Sonra birden ciddileþip: “Þu andan itibaren zabýtasýn Naim!” dedi kükreyerek “Olmaz” diyecek oldum, yutkundum, titredim… Neden sonra “Tamam…” dedim. Ýþte o günden beri zabýtayým, Zabýta Naim… “Zabýtalýk” deyip geçmeyin dostlarým Kolay deðil Bir yandan seyyar satýcýlar tüketiyor ömrünü Diðer yandan dilenciler Amirin tafrasý da caba… Hele iki kadýn var Biri otuz beþ yaþlarýnda diðeri çoktan geçmiþ ellisini Evlenmemiþler bugüne kadar… “Hayvansever”miþler sözüm ona ikisi de Sokak köpeklerini zehirledim diye Nerde görseler beni, tekme tokat saldýrýrlar… Bunlar “hayvansever” falan deðil Bunlar hayvan Bunlar zehirlediðim köpeklerin ikizleri Bakýn hâlâ gömgök duruyor sað baldýrýmda Otuz beþinde olanýn diþ izleri… “Vazgeçmek” yokmuþ güya kitaplarýnda Hanýmý görmüþler geçen, Salý pazarýnda Ona da hýrçýn hýrçýn söylenmiþler. “Ne yapsýn emir kulu bizimkisi” deyince haným “Hele bir denk getirelim, Emredene de göstereceðiz gününü!” demiþler “Çarþýda, pazarda, nerde nerde…” Anlaþýlan bizim baþkanýn da bacaklarý tehlikede…
Ýþte böyle dostlarým “Beceriksiz” falan deseler de benim için “Garibim geçinip gidiyor babasýndan” deseler de Eli çantalý, baþý þapkalý yaþamayý seviyorum… Ben Zabýta Naim Nam-ý diðer Müderris Militan Osman’ýn oðlu… Caným babam benim! Nur içinde yat! Karizman olmasaydý eðer Ýnan çekilmez olurdu hayat… Ve süslemeye devam ederdi düþlerimi Bu lâcivert gömlek, bu þapka, bu kravat…
Ahmet KÖKEN Sosyal Medyada Paylaşın:
hocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.