gelgitlerin arasýndayým yine hicran yaslandý yüreðime gidenler gelenler bitmiyor içimden bir tek O kalýyor geriye…
gittiðim her yerde benimle gelen yoruldukça beni destekleyen sýkýntýmý benden önce hisseden dili lal olup susan yine O...
hayatýn üstüne acýmasýzca yürürken ümit kapýlarýný aþýndýrýp severken acýdýðýmý da biliyor…
/ gamlý anlarýmýzda yaðmur olup akýyor içimiz dýþýmýz sarýp sarmalayanýmýz olmadýðýný O da biliyor /
yýllardýr bitmeyen türkünün toprak renginde kaybolsun istiyor karanlýk...
aceleci ve derin mi olsun aþk? olmuyor diye içinde mi yaþasýn fýrtýnalar ? adalet ve þüphe isyaný gýdýklýyor…
tükendim mi diye yokluyor kendini içi acýyorken sýzýsýný dinlemekle yetiniyor gerçekte beklediði sevgi bir çocuk gibi masum olmalýydý ya olmuyor ve gelmiyor...
acýnasý hallere son ümit bakýþlarý yeri geldi mi kinle dolu akýþlarý oluyor benim gibi
/ derken susuyoruz beklemekle bitmeye geldim dese keþke ve kalabilsek öyle masum, öyle çocukça... /
gel gör ki gidiyoruz iþte son anlara tercüman olan bir tek kelimeyi söylerken…
ve bir elveda çalýyor yürek kapýsýný derin ve tüketen aðrýya eklenen aðrý…
canlý cenazemize ne bir dua ne de bir aðýt var þimdi…
’öldürme ne olur!’ dediðimiz duyulmadý ki söyleyemedik kýrýlmasýn diye içimizdeki… Sosyal Medyada Paylaşın:
Hülya YETKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.