Zaman mutsuz eder öteli insaný
Lahzalara bölüp,aletiyle parçaladý
Bir karpuzu dilimlere ayýrýr gibi
Gece ve gündüzü birbirinden kopardý
Tamamýna yirmidört saat dedi
Dakikalarla atmýþa çevirdi saati
Dakikanýn küçüðüne verdi saniye adýný,
Nedir zamanýn öteli insandan çektiði!...
Yerinde durmayýp güneþe gitti
Gökyüzünden kaðýtlara indirdi Güneþi
Çok önceden Güneþin doðumunu belirledi,
Üçyüz atmýþbeþ günün sonunda delirdi,
Sabahlara kadar böðürüp eðlendi,
Kovalarken zamaný yeni bir güne girdi
Hýzlý yaþamak hayatýnda vazgeçemediði
Tüm yaþamý ilerici gerici,
Hýzlý yaþayýnca sanki daha deðerli
Öteli insan kaydýrdý elinden zamaný
Islak elden kayan bir yýlan gibi,
Zamanýn kendisine gelmesini beklemedi,
Kýskanç ve iðrenç haliyle bitirdi kendini,
Ýstemedi huzur içinde güneþte serilmesini,
Oysa huzurdur zamanýn yeri,
Dört nala kalkan bir at gibi,
Zaman kaybolup karanlýklara girdi,
Öteli insanýn savruldu bitti emelleri
Budur zamana karþý duranýn hali,
Nedir bu öteli insanýn ekmek istedikleri!...
Yýl:13.05.2004
Saat:15.00-15.25
Kadýköy/Ýst
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.