Bir varmýþ bir yokmuþ
Gel zaman git zaman
Bir aðanýn ahýrýnda
Ahlar vahlar arasýnda
Çýrpýna çýrpýna
Bir eþek yaþarmýþ!!!
Aðanýn serseri kahyasýndan
Bir gün kuru saman
Üç gün dayak yermiþ,
Usanmýþ bu bitmeyen dertten
Savurmuþ kahyayý bir tekmeden,
Aða aðlamýþ sýzlamýþ
Eþeði bir gün
Ahýrdan salývermiþ;
Eþek anýrmýþ baðýrmýþ
Hayatýn keyfini çýkarayým demiþ
Zurnayý aðzýna almýþ
Copu beline baðlamýþ
Çýkmýþ harman yerine
Kendi çalýp kendi oynamýþ;
Bir gün çalmýþ beþ gün çalmýþ
Kimse oralý olmamýþ,
Zurnayý býrakýp copu almýþ
Nerde bir at görse
Arkasýndan saldýrmýþ
At copun etkisinden
Sarhoþ olmuþ,
Bu copu ancak eþek atarmýþ!...
Aylar yýllarý kovalamýþ
Eþek takatten düþmüþ
Almýþ baþýný daðlara gitmiþ;
Kimsesiz dosta zurna yetiþmiþ
Acý acý üflemiþ daðlar inlemiþ,
Soðuklar gelmiþ kemikleri titremiþ,
Hey gidi eski günler demiþ...
Yeni þarkýlar derlemiþ
O dere bu tepe
Anýra anýra gezmiþ!...
Gözleri kararmýþ kulaklarý düþmüþ
Susuzluktan yanmýþ dereye inmiþ
O iniþ bu iniþ,
Bataklýk içine çekmiþ
Can havliyle çýrpýnmýþ çýrpýnmýþ,
Taþý ve topraðý eþmiþ,
Karanlýk çökmüþ akþam olmuþ,
Kurt sürüleri fýldýr fýldýr gelmiþ
Biri gelip eþeðin baþýna dikilmiþ,
Hey bana bak seni kim buraya itmiþ?
Yazýklar olsun böyle yapýlýr mý demiþ,
Sana bunu yapanlar mutlaka bizi kötülemiþ,
Biz kurduz atalarýmýz ne demiþ
Geçme namert köprüsünden
koy götürsün sel seni;
Yatma tilki gölgesinde
Uzat baþýný kurt yesin seni;
Ne demiþler doðru söyleyeni
Dokuz köyden kovarlar,
Deðil dokuz köyden
Doksan köyden de kovulsam,
Vazgeçmem yaptýðým iþten!...
O halde ne duruyorsun?
Uzat baþýný caný gönülden
Bitirelim bu iþi,
Baþkalarý görmeden!...
Eþek kurdun dediklerine kanmýþ,
Karaya çýkmak için baþýný vermiþ...
Eþek gibi yaþayýp eþek gibi gitmiþ
Düþünce tüm dostlarýný yitirmiþ
Yardým için gelen sofrasýna götürmüþ
Bu masalý anlatmakta bize kalmýþ!...
NOT:Eþekler sürüsüne ithaf olunur.....
Yýl:08.02.2005
Saat:14.30-15.15
Çengelköy/Ýst
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.