17 / 08 / 1999...Marmara Depremi'ne

17 / 08 / 1999...Marmara Depremi’ne

Yazmayayým diye çok zorladým kendimi
Ne hikmetse anlamadým hep ar’ladým kendimi
Bir yerlerde söz açýldý çenem düþtü,
Dilim sürçtü azarladým kendimi
Yazmam ben yazamam dedim,
Baðýþlayýn sonunda tutamadým kendimi
Kim dedi unuttum ben cismim belki bu günde
Lakin günüm o gün aklým hala o günde

On yedi Aðustos bin dokuz yüz doksan dokuz
Sanki mahþer gecesi ve Saat’in sýfýr üç sýfýr ikisi
Sallandý beþik gibi tüm Marmara bölgesi
Çaktý tarifi na mümkün bir afat’ý þimþek
Kapladý uðultusu ve þavk’ý Alem’i
Patladý Gök ve yarýldý yerler
Sanki beyinlerde yüzlercesi bir olmuþ taþ kýran kompresörler
Aman Allahým aman ne kadar uzunca zaman
Bu ne bitmez, tükenmez saniyeler
Görmedi böylesini asýrlardýr birdahada görmesin gelecekte nesiller
Yükseldi semaya tekbirler Allahü ekber,
Allahü ekber, Allahü ekber derken sustu o naçiz diller
Anlamadý ne oldu þaþkýn Alemi Beþer
Sanki yapýyordu Hüda Kýyamet’i tatbikat’ý mahþer
Bir an nefesler tutuldu yürekler sustu
Gerçek olamaz bu Ya’Rab sanki kabustu
Anlaþýldý az sonra Deprem denen facia
Hikmeti Ýlahidir binlerce Ölüm kustu
Bir Aðustos gecesinde tüm yürekler buz kesti
Yanar Oðul Anasýna diðer ana Kýzýna ötekisi Oðluna
Toplaþmýþlar bir köþeye hepisi Babasýna Dedesi Ninesine
Gücü tükenmiþ artýk vurmaktan sinesine
Kardeþ kardeþi arar dost akraba hep sorar
Yakar bu ateþ daha bilmem kaç sene yakar
Sönen nice ocaklar tütmeyecek bacalar
Aðýt üstüne aðýt bir köþede Analar
Cehennemi bir manzara yýðýn, yýðýn üstüne
Daha birkaç dakika önce yuva olan binalar
Baðýrdý bir ses tanýdýk dedi abi sizde dedim koçum ya sizde
Sizi bizi yok bunun öyle bir ateþki bu her yanda hepimizde
Deli gibi koþarken sarýldý boynuma oðlum Baba……..Annem
Annem nerde dedim iyi ya ablan, ablan ya Melek hemde üç aylýk bebek
Ýndik baba aþaðýdalar kýzým þükür nasýlsýnýz ne oldu baba bize böyle ya
Yavaþ, yavaþ kalkarken o cehennemi zifir ve toz bulutu
Birer, birer tükendi çýðlýklarýn umudu
Söylemek Aðlamak ne mümkün almadý’ki Dimað’lar
Görüpte bu manzarayý deðil Alemi Beþer Gökte Melekler aðlar


Þaka gibi geliyor sanki daha dün gibi geçmiþ seksen altý ay
Heder aldýk’mý dersek vay bu Baþa vay’ki vay
Çalan belki deðiþti Talansa ayný talan
Edep haya hak getire ne ala ne memleket
Dilim varmýyor söylemeye baðýþlayýn
Ama buna Takdiri Ýlahi’de diyemiyorum
Çünkü kötüyü Takdir etmez’ki Hüda
Ýyidir demiþ Atalar iyidir bin nasihat’tan bir nusubet
Lakin bu manzaraya bakýpta diyesim geliyor yalan
Kader deðildi size belki Depremde ölmek
Bilinçsiz yapýlaþma çoðu çirkin bir örnek
Belki takdiri Ýlahi yaptýðý binada ölmek
Görüldü’ki çalanlar’da doymadý
Mezar oldu çoðuna ve çoluk çocuðuna
Cehaletin kurbanlarý ne söylense az gelir
Sözüm yoktur cümlenize varsa hakkým helaldir
Ýçtiniz Þehadet þerbetini hepiniz bize kalan vebal’dir
Ne mutlu’ki Ýmanýn’ý kurtaran þüheda’lar sizlere
Þefaat edin o günde unutmadan bizlere
Sadece bizler deðil Aðladý bütün…. Cihaný Devran sizlere…


29 / 10 / 2006

Þerafettin Yýldýz

Bu þiirin hikayesi:

17 / 08 / 1999...Marmara Depremini....Kocaeli / Derince’de

Yaþayan bir kardeþiniz olarak o anýn sadece ilk bir kaç dakikasýný sizlerle.

Paylaþmak istedim..Allahütala bir daha deðil milletimize hiç bir millete Böyle acýlar yaþatmasýn...Binlerce defa..Amin...Diyorum..












Sosyal Medyada Paylaşın: