ADI YOK

Gecikmiþ baharýn gelmesi Ýçimdeki buzlarý eritmedi.

Zirveler karlý bedenim yorgun
Anlaþamadýk mantýk denen nemrutla
Yaþayamadým içimdeki o kurtla
Alýp baþýmý gitmek istedim
Býrakmadý ruhum yapýþtý yüreðimden
Oturdum yere sildim gözümdeki yaþlarý
Döktüm önüme eteðimdeki taþlarý
Gönül gözümle baktým harap gönlüme

Gördümki sevinci yok, sevdasý ölmüþ
Hatta kuðularý vurup, tüylerini yolmuþ
En büyük kötülüðü bülbüle yapmýþ, dilini kesmekle.
Güllere kezzap dökmüþ bidaha açmasýn diye, tohuma kadar yakmýþ
Güneþi balçýkla sývamýþ,
Heryer karanlýða bürünmüþ
Samanyolu, büyük ayý, küçük ayý, þimal yýldýzýný acýmadan karadeliklere atmýþ

Offfff !

Yukarýya bakýyorum. Boþ
Gökyüzü yok gökyüzünde
Yer kayýp kaçmaya çalýþýyor,
Ayaklarýmýn altýndan.
Hangi cennetin cehennemi burasý
Günahlar bile!Dünyamý terketmiþler
Nerden geldilerse oraya gitmiþler
Olanca sesimle baðýrýyorum !

Himmet !

Neden kimse duymuyor ?
Kendimi býrakýp gitmek istiyorum
Ama kendimi kendimle toplayamýyorum
Çare benmiyim ?
Çare çaresizmi yoksa ?
Uykudayým ben biliyorum !
Her gecenin sabahý var derdi üstad.
Uyandýrýn beni !
Sarsýlarak terler içinde uyanayým ,
Sabaha ersin vuslat.
Ve diyeyimki

Oh bee !!

Herþeye raðmen inadýna
Gülmek lazým kendine ve hayata ?

NURTEN ATICI
Sosyal Medyada Paylaşın: