Yaðmur sonrasý toprak gibisin ýslak mý ýslak bulut sonrasý güneþ gibi sýcak ve yýrtýlan geceye doðarsýn þafak þafak… gözlerinde uyusun denizler yýldýzlar sen, ilk sesler uyanmadan gel! yanayým yeniden…
ne, içindeyim zamanýn ne de, zaman içimde deðil… nefesler yitirdi , geceliðin üþümez ellerim? bir bayram sabahý olmalý gidiþler bayram, bayramlýklar içinde iken... sibelim naçar gönül ezgilerimi omuzlarda götüren. Ah! Sibel’im…
yere düþürmediðim on gecenin sabahýnda gelenim ve örtün/düðüm düðüm düðüm bu çeliþki de, ne ? kuþ kafesten hür, Þimdi aðlamada gözlerin ilk sesler uyanmadan gel! Ki; Yanayým yeniden… Nurcan Yalçin
sibel: bulutla yer arasýnda yere düþmeyen yaðmur damlasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.