sen bir aðacýn anýsýný taþýyorsun,
aðaç ellerini serin seherlerde.
yapraðý kuruyunca ölüyor sanma
dallar incecik kýz kardeþidir kuþ yuvalarýnýn
çocuksun, boynunda sandýkdaðý
birden ay çýkabilir karþýna,
aþkla sönen yýldýzlar dökülürken
aðýr romanlardan
þu arkasýndan geçtiðin yakamoz küçücüðüm,
balýklarý kutsal mavinin, þaraptan saraylar
yakýn bir dünyaya kapanan penceredir
kanser olma sakýn büyüyebilirsin biraz
gündoðumu ve imbat narinim
eylem vaktidir kapalý çarþý önünde
duruþun kekre, konuþursan keko
inan çocuðum, inan; amonyak nitrattýr
avuçlarýnda patlayan ayakkabý
sen bir yol türküsüdür dönüyorsun,
aðaç melodi kutun bu yaz.
saymasýnlar ki ayaklar meczuptur
görkemini ellerinden alýyor biraz
þu tahtaçatý diyorum;
odandaki yaðmurla
iliþki içinde
kurutulmuþ ömrüne inat...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.