MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim...
R:E:C

Ben hayatını yaşamaya üşenen ya da hayatını yaşamaya unutan, sokakta çişi gelince çarpık yürüyen pisliğin tekiyim...


..

Evet ! Kendimi suçlu hissediyorum .
Hayatýmý bir ceset torbasýna koyup , ayaðýma bir taþ baðlayýp denize fýrlatmadýðým için...
Gençlik zamanýma dönüyorum ...
Hiçlikten gelen yapýmýn derinine iniyorum...
Temelimde bir hasar olduðu belliydi... Güneþin dozunu fazla kaçýrmýþ, küçük sarý saçlý bir kýz çocuðu saklamýþ olmalýyým içime. O da ihanetin Tanrýsý olmuþ ruhumda...

Kirliyim ben !

Gözlerim nemli...Saðnak bir þekilde yalnýzlýðý kusuyorum sokaklara...

Loþ ýþýklarda dar aðaçlarý görüyorum . Tanrým ben ne çok uyuþturucu kullanýyorum...
Adýmý duyuran bir sur borusu sesi mi kulaðýma gelen ?

Diriyim ben !

Ölmeyi bile beceremeyen , dualarla inançlar arasýna sýkýþan , zalim bir kadýnýn rahminden düþmüþ pisliðim...Doktorlarýn poposuna vurup aðlattý o veletlerden deðilim ...
Doðarken , öldürülmesi görünen tehlikeyim ...

Ya da gazetelerin üçüncü sayfalarýnýn vazgeçilmez yüzüyüm... Katilim ben ...Katlediyorum ben ...

Geceleri yýldýzlarý çalýp, elma þekerlerinin içine saklayan þizofreniyim ...
Nedeni yok ! Sadece çaldým ...

Adýmý koymaya cesaret edemedi hiçbir kul... Ben kendime ucube dedim ...
En çok þarap içmeyi sevdim ...
Þiþenin dibine bakýp , kýrmýzý saydamlýkta intiharlar düþledim...
Soðuk yataklarýn pis çarþaflarý gibi lekeliydim ben !

Islak nevresimlidir kiraya verdiðim kalbimin odasýndaki yatak.
Köþe baþlarýnda dilenen ellerim vardý...
Allah rýzasý için bir þarap parasý...
Bakmayýn öyle,
Ben ekmek yemeyi bilmedim hiç...

Þansýzlýklarýn efendisi olmaktan kurtulamadým hiç...
Meyhanelerin kapýlarýnda yatýp, çöpleri karýþtýrýrdým...
Konteynrda varsa eðer ben gibi sahipsiz bir kedi,
Yoldaþým , hayat arkadaþým olurdu...

Evet ...Hayat arkadaþým...
Sizler gibi çoktan seçmeli bir sýnava tabii tutulmadý benim fikirlerim...

“Aþk” ;
Karlar altýnda , yalýn ayak sokaklarda gezen biri için , sýcak bir evin , üzerinde dumaný tüten çorbasýdýr buralarda...
Bir hayal belki düþ’tür...
Düþ’tüm bende , bir meteor gibi dünyaya...
Dünya demiþken ;
Paralel bir yalnýzlýktý bendeki...
Ýsa gibi babasýzdým ...Ama o daha þanslýydý bir anasý olduðu için...
Ulan ben yetimhanelerin o rutubetli duvarlarýný bile göremedim...
Hiçbir camii avlusuna da terk edilmedim üstelik...
Ben karantina altýna alýnmaya gerek duyulan tehlikeli bir virüs gibiyim...
Akýllara deðil, kendime zararlýyým...

Üstelik ,
Korkaðýn tekiyim ben !
Mutluluk hayallerini bile kurmaktan sakýnýrým...
Birileri duyar , alay edip gülerler diye...
Ne saçma deðil mi?
Acýnacak haldeyim ben oysa ki...

Süslü paketlerde sunulan bir hediye gibidir “yaþamak”...
Maneviyattan çok maddiyata bakar...
Ýçinde bulunduðun cemiyetin ya köpeði olursun, ya da günde üç defa iþemesi için onu gezidren sahibi...
Dün,
Bugün... Hayat hep zindan ... Yarýndan habersiz birkaç
Emperyalist bir zihniyetin , devrimci düþmanlarý gibiyim ben ...
Bir kahrý belayým ben... Çekilmesi zorunlu kýlýnan ...

Çok yalnýzlýðýn , çok bilinmeyenli denklemiyim...
Üstelik çok tembel adamýn tekiyim...

Yaþamak için yaþýyorum ... Aðlamak istediðimde yüzüm kirlerinden arýnýr diye çýðlýk çýðlýða susturuyorum kendimi...

Ben öldüðümde bile iþ baþa düþecek,
Beni gömmeye bile tenezzül etmeyecek Hiçbir belediyenin maaþlý memurlarý...

Bir çöplük bulmalýyým ... Temiz görünümlü insanlarýn ruhlarýný þeytana pazarlamalarýndan ýrakta...
Ben öldüðümde bir þiþe þarap bulun , içi boþ olsada olur... Bir gazete kaðýdýna sarsanýz yeter...
Kimsesizliðin kimsesi olduðum günlerin anýsýna...
Topraðýn altýnda bir yer ayýr Tanrým bana...
Böcekler çok sever beni...
Büyük bir zevkle kemireceklerdir cesedimi...

Yaþamak dediðiniz o þey , bana hiç uðramadý...
Zihniyetim hep taarruz altýndaydý,
Kimliðimde adým dahi olmadý...

Ýþin özü;
Ben hayatýný yaþamaya üþenen ya da hayatýný yaþamaya unutan, sokakta çiþi gelince çarpýk yürüyen pisliðin tekiyim....

Ruh çöplüðüyüm ben...Buyurun çöplerinizi fýrlatýn üzerime, yeni giysilere ihtiyacým var...

R:E:C
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.