Hafakanlar sardý rüyalarýmý. Korkunun kokusunu getiriyor rüzgar. Ve bulutlar, Ve yaðmur, Ve yýldýrýmlar, gök gürültüsü, Bir melal anaforunun ürperten senfonisini Beynime kazýyorlar. Sükutumu bozuyor kahkahasý gecenin. Kendimi bile duymuyorum. Yatakta cinnetin Buz gibi nefesini soluyorum. Gölgesi düþüyor üzerime Benden hiç ayrýlmayan ölüm korkusunun Ey fani dünyanýn sahte güneþleri Neredesiniz? IÞIK ÝSTÝYORUM!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayavuz22 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.