Anladım artık ölüsün sen…

Açlýðý kemiriyorum kaburga kemiðimden
Etimin yapýþan ruhumdaki parçalarýný
Bir bir tespihimin taneleri gibi
Salâvatlara sayýyorum

Avucumda ýslatýyorum terli
Usumun kayýp bilincinde
Yatan beni

Uzanmýþ yýldýzlara ruhumun karanlýk
Yollarýndan el uzatýyorum
Peçesinden kanamýþ kanatlarýndan
Ýçimde gezinen yýlanlarýn zehrine

Haykýrýþlarý içimdedir tandýrýn aleviyle
Yakýlan ellerimin sana dokunuþlarý
Nasýrlarýmdadýr kokusu
Saçlarýnýn ruhumdaki isyaný
Dudaklarýndadýr göðün maviliðinde
Üstüme yaðan yaðmurlarýn
Beynimdeki eksik kokusu

Nadaslý tarlamýn kurak çiçeðinde
Sineklenen öküzlerdedir
Pisliðindeki kokuþmuþluk
Sevdanýn zincirli örslerindedir
Uzanmýþ bakýþlarýmdaki
Duman isi…

Ovamým içinde yatan
Yaðmurlu bulutumun içindedir
Kaybettiðim ruhumun ýþýðý
Süzülendedir dudaklarýmýn kirli
Pasýndaki senler
Düþürüp bastýðým topraktadýr
Bedenin uzayan ruhu

Çeksem de Fýrat kollarýndan üstüne
Sýrtýmdan sersem de okyanusu
Açlýðýnda ki kuraklýða
Tanrýnýn bakýþlarýnda
Çizilmiþ yolunu ýslatamam güzel

Beynime sýskamda geceyi
Sana dokunuþlarým beynimin kirli
Kafesinde tutsak kalacak biliyorum

Cenneti koparsam da saçýnýn tellerinden
Düþen taþlarýn göðüs kafesimdeki yeri
Kadar yaþar mýydýk ruhumuzda
Ölümden kaçtýðýmýz kadar ölür müydük içimizde?


Biliyorum ki sonunda kapalý kapýlarýn
Yüzümüzün yüzünde kýrýk bir ayna
Ýzinde kýrýlacaðýný
Ýçimizde büyüttüðümüz
Ölümün aðlayacaðýný biliyoruz artýk

Sosyal Medyada Paylaşın: