kimsesiz saatlerinde bir avlunun yüzünü güneþe çeviren güvercinim aynalara sus ölüm gülümser bileklerinde kalabalýk ve yalnýz geçmiþim yüzünü buruþturuyor fotoðraflarda
ben her sustuðunda gece ýlýk bir yaz akþamýnda yalnýzlýðýnda bir otobüs duraðýnýn uzak kentlerde kalmýþ bir bakýþ gibi hatýrlýyorum seni
öpülen alnýndan güllere küsen güvercinim yorduðun her cümlenin umutvar anlamýyým.
neþter vurulan ilk gençlik rüyalarý seyrediyor uzaklarda nehir yataklarý caným yandý! yalnýzlýklara açýlýyor kapýlar sýðmýyorum kabýma
yaz gelir unuturum bir yaðmur serinliðinde gözlerin ýslanýrým ellerim üþür tatlý bir sýzý yoklar yüreðimi
baðýþlayan adýnla bir kez gülümse...
haziran/10
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonsuzluk_hecesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.