Ardýma bile bakmadan kendimden giderim. Dönüp baksam kal der yüreðim. Bir kýz böceði uçuþur Gün batýmý öncesinde Çeltik tarlalarýnda. Sakindir, Keyiflidir, Çiftleþmiþtir. Ben, Bencilce, aklýmca, mantýðýmca, Kaçarken kendimden. Korkaklýðým ulur, Son yabanýn yalnýzlýðýnda Ýçimde, Kýz böceði ise uçuþur Çeltik tarlalarýnda, Gün batýmý öncesinde. Maðrurdur, Mutludur, Çiftleþmiþtir. Ben arkamda dere yeli Çýktýðýmda yola Kendimden, Geçmiþten, Aklým sürünürken Kayrak taþý selintisinde Tüm acýsýyla,kanamýþlýðýyla Kal derken sessizce. Aldýrmaz Yüreðime. Kýz böceði mutludur Kendini daðlara vurur Ve Ben otururken Metropolde masamda Bir el Usulca Kýz böceðini koyar masama. Hýzla dönerken Kanayan Bir yürek Sürükleyen bir mantýkla Görmediðim gibi kendi yüreðimi. Görmeden Alýp keldim Kýz böceðini. Ama o Kurumuþ bir bedende Mutlu. Kendini daðlara vurmanýn keyfiyle sonsuz huzurunda Ben acýyla oturmaktayým Metropolde Elimde kanayan bir yürek Ýçimde kayrak taþý selintisinde Acýyan Bir ruhla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ş.göksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.