Duymadýn haykýrýþlarýmý gidiþinle attýðým sessiz çýðlýklarýmý Arkaný dönüp giderken görmedin yanaklarýmdan dökülen gözyaþlarýmý Seni yeni açmýþ bahar dallarý gibi içimde yeþertirken Susuz býrakýp kuruttun aþk aðacýmý aþk topraðýmý oysa seni dünden çok bugunden daha deðerli gelecekte ise hayalden öte bir yere koyup sevmiþtim seni oysa sen ne yaptýn bana aþkýmý elinde kibrit olarak kullandýn beni mum sayýp ateþe yamadýn karanlýk yoluna ýþýk olarak kullandýn ben ise eriyen parçalarýmý parça parça üzerime döktüm parçalarým eridikçe boynumu büktüm sen ise karanlýktan çýktýn sonunda giderken nefesinle üfleyim söndürdün beni kalan kýsmýmla ama geriye birþey kalmadý ki benden ellerini yakmasýn diye koyduðun mumlukla ayný seviyediyim þimdi ben birtek dileðim var birtanem mum olma kimseye sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hugasu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.