ÜRKÜTMESİN SENİ

Daðlarýn yüceliði,
Korkutmasýn seni,
Yollarýn inceliði,
Ürkütmesin seni.
Yolcunun kýlýcýyla nefesi,
Týrmanýr çatýk kaþlý daðlara,
Zirveye ulaþmak da var,
Bir adým atamamak da…
Hak yol için bir an düþünmezsen,
Slogan halkasýný boðazýna geçirirsen,
Yuvarlanýrsýn aþaðý tepetaklak,
Tabana yýldýrým gibi indiðinde,
Ne aðýz bulursun, ne de kulak…
Kalbin çalýþmazsa söner hayatýn,
Karanlýkta baþýboþ gezip durursun,
Bir yudum için çalmadýk kapý býrakmazsýn,
En sonunda umutsuzca zehirli hapý yutarsýn.
Kapýlar suratýna çarpýlýr bir bir,
Seni yok edip eritir ensendeki kibir.
Ümit dallarýn kurur sönmüþ ocakta,
Dilin tat almaz olur güzelim dudakta,
Dimað; hâlâ medet umar yutakta,
Tâ ki ruhun toz oluncaya kadar
Yuvarlandýkça yuvarlanýrsýn batakta,
Umutla ulaþmaya çalýþtýðýn hedef,
Seni kil gibi eritir, hayatýn ortasýnda.
Yüksekten uçmak gayet hoþ olur,
Sarhoþluðun girdabýnda boþ olur,
Yüzdürür insaný hayal dünyasýnda,
Eritip yok eder cehaletin kimyasýnda.
Kalp ve ruha kramp girme endiþesi,
Alý kor seni akýlsýz baþýn düþüncesi.
Yüksekten düþmenin bedeli,
Seni yollara çakýl taþlarý gibi dizmektir.
Buna ister razý ol, ister olma!
Bu zulüm yüklü hayatýn hedefi,
Aklýný baþýna almayaný sinek gibi ezmektir…

08.03.1992
Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: