kime aðlýyor bu yaðmur
ne oldu birden bire
ýslanmýþ kelimeler neden dilimde
neden benden kaçar gibi
yanarken ben kapatýyor perdesini anýlar
buz tutarken biz bütünü
gökyüzününün düþüncesi mi yaðmurlarý düþüren
kime yaðýyor bu kar
ne oldu birden bire
ölümüne üþüyen ömrüm sýkýþmýþ saat kadranýna
neden benden kaçar gibi eriyen gün
ararken ben baharý kovalýyor sonbahar
yüreðimi yutan hüzün cilve yaparken
karanlýk doðuran gözlerimde þimdi boþ sokaklar
sen sevgili bilir misin
ayak altýnda ezilen karýncanýn acýsýný
bilir misin
gönül kadehlerin ayrýlýklarý sarhoþ ettiðini
bilir misin bir günlük ömrü olsa da
güneþe dokunmak için ateþe uçan kelebeði
ulaþýlamayan kelimelere aç perdeni
özlem titreyiþleriyle yýkýlsýn ayrýlýklar
hissettirdi mi beni kapý önündeki terlik
aðladý mý hiç yataðýna býraktýðým gecelik
yoruldu mu dilin anarken beni
hatýrlatsýn diye
þarkýlardan tuttuðun falý kapattýn mý fincana
sen hiç
kýskandýn mý gece düþmeyen gülüþleri
nereden bileceksin ki
sen hiç
duvarýnda asýlý resmimden silmedin ki siyahý
kayabilmek için rüyana
býraktým seni gece kýyýsý düþlere
gün gelecek yüzüne düþecek bir damla
diline dolanacak bir þarký
geri dönmeleri avuçlatýp nakarat ben olacaðým
nefesimle yanan gözyaþýn süzülecek
suyun saydamlýðýný ayna sanýp
düþen aksinde arayacaksýn beni
çýðlýklarýmý toplama
hýrçýrýklarýmý devirdiðim uçurumlar
yorgun gözlerimde inzivaya çekilen bulut
baharýmý kaybettim arýyorum
nice göksine perdelensin sinende
paydos et ezberlenmiþ sözlere
þimþekler dökülmeden akma denizlere
sevebildiðini söyleyebilmek için
devrilmiþ gönül vagonunda uçuyor güvercinler
kime aðlýyor bu yaðmurlar
karanlýðýn kýzýllýðýna karýþýyor damlalar
yoksa ben miyim
kanamaya devam ederken devrilen çýnar
yoksa sen misin
umudumun inançlýðýna taktýðým
kar bürünmüþ kardelen
masumane bakma mavi
bakma küskün küskün
savunmasýz kalmadý mý nice dile göç etmiþ yeminler
aþkýn sonunu yazarken eylül
aðlamadý mý yaðmurlar buz tutmadý mý karýn yüreði
kýrmýzý engellerle yýkýlýrken hayeller
Nurten Tarým