Geçmiþimi kaybettim, Hükümsüzdür. Yenisi de yok, yedeði de, Mecburum bulmaya. Haykýrýþlar, feryatlar duyuyorum, uzaklardan Kartal pençesinde bir yavru güvercin gibi, Gözü açýlmamýþ, dili çözülmemiþ çaresiz. Bende onamý benzerim, acaba aynýmý kaderim. Hani þarkýsý da vardý “sen yaðmur ol, ben bulut” Bilinmez buluþtular mý? Yoksa bir baþka bahara mý? Belki. Belki de mahþere kaldý hesaplaþmalar Saat kaç acaba, Eyvah! Geç kaldým galiba Mutlaka yetiþmeliyim vuslat otobüsüne. Yalnýzlar peronundan kalkacak. Yetiþmeliyim mutlaka. Bakar mýsýnýz? Atiden maziye bir gidiþ-dönüþ lütfen. Lütfen ama. Tekerlek üstü de olabilir, hiç dert etmem, Fakat cam kenarý olsun, mümkünse. Kýzarmýþ gözlerimi, ýslak yanaklarýmý Kimse görmemeli yufka yüreðimi. Arýyorum Geçmiþimi kaybettim, Hükümsüzdür.
Ýsmet BABAOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ağyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.