Dün eski bir fýrtýna koptu, istanbu’lun yaðmurlarla bölündü uykusu. Babasýný kaybetmiþdi yýllar önce. Pierre son nefesini eyüp’te vermiþti, ondan dý huzursuzluðu. Babasý çaktýmý aklýna, saatler erimez olurdu, sonbahara, benzerdi yüzü ne onu unutabilimiþdi, nede dedesini. Kýrkyýldýr çýnaraltýn’da tükenmeyen sevgisini bu gün gidecekti beyazýt’a. Cývýl cývýl kuþlar ötecek di sahaflar çarþýsýnda. Hüseyin avni dedeyle dertleþecekdi biraz da. Babasý bulutlardan el sallamasaydý ona.
Sosyal Medyada Paylaşın:
tugce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.