GÖNÜL
GÖNÜL
Haykýrdým sesimi kimseler duymaz
Ýsyaným o yara uslan be gönül
Bir garip dertteyim kimseler bilmez
Yeter daldan dala konma be gönül
Arý oldun çiçek çiçek bal aldýn
Toprek oldun yar yoluna serildin
Sana kem diyene döndün gül verdin
Kalk artýk yerlerde kalma be gönül
Bir deli þairim dedin bilmeden
Hep dert e sarýldýn bir gün gülmeden
Dostun yüreðinde yanýp ölmeden
Bahsetme ölümden bekle be gönül
Tükense de ömür sevda tükenmez
Seven gönül bin dert ile yýkýlmaz
Hasret olmayýnca sevda bilinmez
Alýþ ayrýlýða saðlam be gönül
AHMET seni taþa çalacak birgün
Onulmaz dertlere salarsýn hergün
O yarin gönlüne gidersem sürgün
Virane sarayýn güldür be gönül
AHMET BOGÜN
30/10/2008/
GEBZE
kederýmý saklarým yaralý bagrýmda
gulerým dost aglamam dusmana
belký býr gun sende anlarsýn amma
bir daha bený aðlatma gönül.............08 aysu
dosttan gelen baþ göz üstüne teþejkkür ederim dostt yüreðinize saðlýk
Ahh bu gönül...
bir dörtlükte benden deðerli üstad
Þiir oldun hece hece yazdýrdýn
Bu genç yaþta hayatýmdan bezdirdin
Sevdamada mezarýný kazdýrdýn
Masumum deyipte cozma be gönül........Þefika TÜRK
baþýmm üstüna dost baþým üstüne dostu eklemek dosttan geleni dostlarla paylaþmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.